បរទេស ៖ យោងតាមប្រភពពី Eco-Business បានបង្ហាញថា សកម្មភាពរបស់មនុស្សពីការបំផ្លាញព្រៃឈើ ការប្រើប្រាស់ហ្គាស ប្រេង និងធ្យូងថ្ម បាន និងកំពុងប៉ះពាល់ដល់ការធ្លាក់ភ្លៀង និងបញ្ហាអសន្តិសុខទឹក ដែលបង្កឱ្យមានការគំរាមកំហែងដល់សេដ្ឋកិច្ច សុខភាព និងស្ថិរភាពសង្គមយ៉ាងខ្លាំង។
បច្ចុប្បន្ននេះ គេបានបង្កើតឧបករណ៍ថ្មីមួយដែលអនុញ្ញាតឱ្យអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រតាមដានពីបរិមាណរំហូរនៃចំហាយទឹកដែលចេញពីព្រៃទឹកភ្លៀងដូចជា អាម៉ាហ្សូន និងតាមដាននៅកន្លែងឆ្ងាយៗ ដូចជា ចំការសណ្តែកសៀង និងវាលស្រូវសាលីរបស់ប្រទេសអាហ្សង់ទីន ដែលកំពុងជួបប្រទះគ្រោះរាំងស្ងួតកាន់តែអាក្រក់នៅពេលដែលស្ថានភាពនៅអាម៉ាហ្សូនកាន់តែអាក្រក់។ តាមរយៈការមើលឃើញពីបញ្ហានេះ អ្នកជំនាញបាននិយាយថា នៅពេលដែលការបាត់បង់ព្រៃឈើ និងធម្មជាតិផ្សេងទៀតអាចបង្កជាបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន ដូចជា ការប្រែប្រួលអាកាសធាតុ ការនាំមកនូវភ្លៀងធ្លាក់ខ្លាំង ការកើនឡើងនូវកម្តៅភពផែនដី និងសន្តិសុខទឹកកំពុងចុះខ្សោយនៅលើពិភពលោក។ ស្របពេលជាមួយគ្នានេះដែរ គណៈកម្មាធិការសកលបានព្រមាននៅក្នុងរបាយការណ៍មួយថា ការបំផ្លាញដល់សន្តិសុខទឹកអាចបង្កជាហានិភ័យគ្រប់យ៉ាងគិតចាប់តាំងពីការផ្គត់ផ្គង់ស្បៀងអាហារ ដល់ការផលិតវារីអគ្គិសនីដែលជាប្រភពសំខាន់នៃថាមពលកាបូនទាប។
អ្នកវិភាគបានព្រមានដែរថា កង្វះខាតទឹកធ្ងន់ធ្ងរ ដូចដែលស្ថានភាពកើតឡើងនៅក្នុងអាហ្វ្រិកខាងកើតសព្វថ្ងៃនេះ កំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាអស្ថិរភាពនយោបាយ ជម្លោះ ការផ្លាស់ទីលំនៅ និងការធ្វើចំណាកស្រុក បន្ទាប់ពីអាក់ខានរដូវវស្សាចំនួនប្រាំដង។ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សប្រហែល ២,៣ ពាន់លាននាក់ កំពុងប្រឈមនឹងបញ្ហាខ្វះខាតទឹកយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ និងរស់នៅក្នុងតំបន់កសិកម្មដែលប្រឈមមុខនឹងការខ្វះខាតទឹកកម្រិតខ្ពស់បំផុត។
សព្វថ្ងៃនេះ ការខ្វះខាតទឹកកំពុងកើនឡើងជាមួយនឹងហានិភ័យជាច្រើន ដោយសារទឹកត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់យ៉ាងជិតស្និទ្ធទៅនឹងអាកាសធាតុ និងធម្មជាតិ ហើយការពង្រឹងសន្តិសុខទឹកមិនងាយស្រួលនោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ការស្តុកទឹកដើម្បីទប់ទល់នឹងគ្រោះរាំងស្ងួតយូរ គ្រប់គ្រងទឹកភ្លៀងខ្លាំងដែលមិនអាចទាយទុក និងបង្កើតវារីអគ្គិសនីស្អាត កំពុងនាំឱ្យមានកំណើនការសាងសង់ទំនប់នៅជុំវិញពិភពលោក ប៉ុន្តែការសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គិសនីថ្មីច្រើនធ្វើឱ្យបាត់បង់ព្រៃឈើ ធម្មជាតិ ដីស្រែចម្ការផ្សេងៗ ហើយសហគមន៍មូលដ្ឋានក៏អាចត្រូវបានគំរាមកំហែងផងដែរ។ លើសពីនេះ ការបង្កើនការស្តុកទឹកនៅក្នុងទំនប់ទឹកអាចនាំឱ្យមានភាពតានតឹងនៅផ្នែកខាងក្រោមដីកាន់តែខ្លាំងឡើងជាមួយប្រទេសជិតខាង។ ជាក់ស្តែង ទំនប់ Grand Ethiopian Renaissance Dam ថ្មីៗនេះបានជំរុញឱ្យមានការតវ៉ានៅក្នុងប្រទេសអេហ្ស៊ីប ខណៈដែលប្រទេសឥណ្ឌា និងប៉ាគីស្ថាននៅតែបន្តជជែកតវ៉ាជុំវិញការសាងសង់ទំនប់វារីអគ្គិសនីបន្ថែមទៀត។
យោងតាមវិទ្យាស្ថានទឹកអន្តរជាតិ Stockholm បានឱ្យដឹងថា មានតែអាងទឹកក្រោមដីចំនួន ៦ប៉ុណ្ណោះ ក្នុងចំណោមទឹកក្រោមដីជិត ៦០០ របស់ពិភពលោកដែលត្រូវបានចែកចាយឆ្លងកាត់ព្រំដែនអន្តរជាតិដែលមានកិច្ចព្រមព្រៀងសហប្រតិបត្តិការជាផ្លូវការត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការប្រើប្រាស់របស់ពួកគេ។
មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ វិស័យកសិកម្មមានចំណែកក្នុងការប្រើប្រាស់ទឹកសាបទូទាំងពិភពលោកច្រើនជាង ៧០ ភាគរយជារៀងរាល់ឆ្នាំ ហើយពាណិជ្ជកម្មលើម្ហូបអាហារក៏ជាពាណិជ្ជកម្មទឹកផងដែរ។ ដូច្នោះហើយ អ្នកជំនាញបានលើកឡើងថា ការកែលម្អសន្តិសុខទឹកទំនងត្រូវតម្រូវឱ្យមានការផ្លាស់ប្តូរប្រព័ន្ធធារាសាស្រ្តច្បាស់លាស់ ការដាំដំណាំដែលត្រូវការទឹកតិចនៅកន្លែងដែលខ្វះទឹក និងវិធីសាស្រ្តធ្វើកសិកម្មដែលអាចទប់ទល់នឹងគ្រោះរាំងស្ងួត ហើយថែមទាំងអាចជួយសម្រួលដល់បញ្ហាទឹកបានខ្លះ។ ទោះជាយ៉ាងណាក្តី របាយការណ៍បានកត់សម្គាល់ថា នៅក្នុងតំបន់ទីក្រុង ការផ្លាស់ប្តូរដូចជាការបង្កើនការស្តុកទឹកសាប ការកែច្នៃទឹកសំណល់បន្ថែមទៀត និងការប្រើប្រាស់ទឹកតិចក្នុងការផលិតនឹងក្លាយជាគន្លឹះសំខាន់ ប៉ុន្តែនៅក្នុងប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍ជាច្រើនត្រូវការប្រាក់ជាង ៧០០ ពាន់លានដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ។
ជាការឆ្លើយតបទៅនឹងបញ្ហានេះ ភាពជាដៃគូនៃគម្រោង Just Water ត្រូវបានបង្កើតឡើង ដើម្បីពន្លឿនការផ្លាស់ប្តូរជាសាកលទៅជាថាមពលស្អាត ហើយកិច្ចព្រមព្រៀងនេះត្រូវបានផ្តល់មូលនិធិដោយប្រទេសម្ចាស់ជំនួយដែលជាប្រទេសអ្នកមាន សម្រាប់ផ្តល់ជាជំនួយដល់ប្រទេសមួយចំនួនដូចជា អាហ្រ្វិកខាងត្បូង ឥណ្ឌូណេស៊ី និងវៀតណាម ដែលពួកគេបានផ្តល់អត្ថប្រយោជន៍ជាសកល និងផ្គត់ផ្គង់ថាមពលប្រកបដោយនិរន្តរភាព៕