ភ្នំពេញ ៖ វារីវប្បកម្ម គឺជាផ្នែកមួយដែលស្ថិតនៅក្នុងគោលដៅជំរុញកិច្ចអភិវឌ្ឍ និងធ្វើពិពិធកម្មលើការចិញ្ចឹម ទាំងការរើសពូជ ការថែទាំ ក៏ដូចជាបច្ចេកទេសលើការចិញ្ចឹមដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាអាចធានាបាននូវគុណភាព សុវត្ថិភាព ស្របតាមបទដ្ឋាន ឬស្តង់ដារ និងទទួលបានចំណែកទីផ្សារធំទូលាយជាងមុន ជាពិសេសអាចផ្តល់ផលចំណេញដល់ប្រជាវារីវប្បករដែលជាអ្នកចិញចឹម ក៏ដូចជាម្ចាស់អាជីវកម្ម និងបណ្តាសហគ្រិន ដែលេជាអ្នកកែច្នៃជាផលិតពាក់កណ្តាលសម្រេច និងជាផលិតផលសម្រេចនាំទៅកាន់ទីផ្សារក្នុងស្រុក និងពង្រឹកលទ្ធភាពនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិផងដែរ។
លោក ថាយ សុមុនី ប្រធាននាយកដ្ឋានអភិវឌ្ឍន៍វារីវប្បកម្មនៃរដ្ឋបាលជលផល នៅក្នុងពិព័រណ៌វារីវប្បកម្មកម្ពុជាលើកទី១ នៅផ្សាររាត្រី Sunshine ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីពេលថ្មីៗនេះបានលើកឡើងថា ដោយមើលឃើញ និងយល់ច្បាស់ពីតម្រូវការក្នុងការអភិវឌ្ឍន៍វិស័យវារីវប្បកម្មឱ្យស្របតាមស្តង់ដារទីផ្សារអន្តរជាតិ រដ្ឋបាលជលផល បាន និងកំពុងរៀបចំផែនការយុទ្ធសាស្ត្រថ្មីសម្រាប់អនុវត្តន៍នាឆ្នាំ ២០២៥ -ឆ្នាំ២០៣៤ ខាងមុខនេះ ដែលនឹងអាចឱ្យវិស័យវារីវប្បកម្មមានការរីកចម្រើនស្របតាមបរិបទជាតិ និងអន្តរជាតិ។ ដូច្នេះ នៅពេលដែលវិស័យមួយនេះមានការរីកចម្រើន វានឹងរួមចំណែកដល់ការបង្កើនប្រាក់ចំណូលប្រជាវារីវប្បករ ដែលជាអ្នកចិញ្ចឹម ផ្តល់ផលចំណេញដល់ពាណិជ្ជករ និងសហគ្រិន ដែលជាអ្នកកែច្នៃ ព្រមទាំងបង្កើតឱកាសការងារជាច្រើនកន្លែងក្រោយមានតម្រូវការទីផ្សារខ្ពស់។
លោក រី វុទ្ធី ជាម្ចាស់កសិដ្ឋាន មាគ៌ាជលសា បានប្រាប់ AMS ឱ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នកសិដ្ឋានមួយនេះកំពុងមមាញឹកក្នុងការចិញ្ចឹមសត្វកង្កែបយកសាច់ និងបង្កាត់ពូជយកកូនកង្កែបលក់ ដែលមានទីតាំងនៅក្នុងភូមិដុំ ឃុំពានរោង ស្រុកស្វាយអន្ទរ ខេត្តព្រៃវែង ហើយជាមធ្យម កសិដ្ឋានរបស់លោកអាចមានលទ្ធភាពក្នុងការផលិតកង្កែបសាច់បានចន្លោះពី ៥ ទៅ ៦តោន ក្នុងរយៈពេលមួយខែ ដើម្បីបំពេញតម្រូវការទីផ្សារ ហើយសម្រាប់ការភ្ញាស់កូនកង្កែបគឺទៅតាមការបញ្ជាទិញរបស់អតិថិជន ដោយភាគច្រើន ក្នុង១ខែអាចភ្ញាស់លក់ចេញពី ១០-១៥ ម៉ឺនក្បាល ប៉ុន្តែនៅខែខ្លះអាចកើនដល់ទៅ២០ម៉ឺនក្បាល ជាមួយនឹងអាងចិញ្ចឹមចំនួន ៥០អាង នៅលើផ្ទៃដីទំហំហិតកតា។ សម្រាប់ឆ្នាំ២០២៥ ខាងមុខនេះ លោកមានមហិច្ឆតាផលិតកង្កែបសាច់ឱ្យបានរហូតដល់ប្រមាណ ១០-១៥តោន ក្នុងមួយខែ ។
លោក វុទ្ធី ក៏បានឱ្យដឹងដែរថា កសិដ្ឋានមួយនេះបានដំណើរការអស់រយៈពេល៨ឆ្នាំមកហើយ ដោយក្រៅពីចិញ្ចឹមកង្កែប ក៏មានការបង្កាត់ពូជត្រីអណ្តែង ត្រីទីឡាព្យា និងការចិញ្ចឹមត្រីប្រា បោះដុំទៅទីផ្សាររាជធានីភ្នំពេញ និងផ្សារនៅតាមបណ្តាខេត្តផ្សេងទៀតផងដែរ។ ដោយឡែក ចំពោះទីផ្សារនៃការលក់កូនកង្កែបយកទៅចិញ្ចឹមបន្ត ភាគច្រើនបញ្ជូនទៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ ខេត្តស្វាយរៀង កំពង់ស្ពឺ តាកែវ កំពងចាម ជាដើម និងតាមស្រុកមួយចំនួននៅក្នុងខេត្តព្រៃវែង ដែលមកទិញកូនកង្កែបដល់កសិដ្ឋានផ្ទាល់តែម្ដង។
ម្ចាស់កសិដ្ឋានមាគ៌ាជលសា ក្នុងវ័យ៣២ឆ្នាំរូបនេះ បានប្រាប់ឱ្យដឹងទៀតថា ទីផ្សារកង្កែបក្នុងស្រុកនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ កំពុងតែមានតម្រូវការខ្ពស់ ខណៈដែលការផ្គត់ផ្គង់ ហាក់នៅមិនទាន់អាចឆ្លើយតបបានគ្រាប់គ្រាន់នៅឡើយ។ ដូច្នេះហើយទើបលោកចង់បង្កើនការផលិតបន្ថែមទៀត ព្រោះទីផ្សារកង្កែបនៅទូលំទួលាយណាស់ ខណៈការផ្គត់ផ្គង់ក្នុងស្រុកនៅមានកម្រិត ដោយកង្កែបសាច់អាចមានតម្លៃ ៦៥០០រៀល (បោះដុំ) និងអាចលក់រាយបានប្រមាណ ៧៥០០រៀលក្នុងមួយគីឡូក្រាម ហើយចំពោះកូនកង្កែបដែលគេទិញយកទៅចិញ្ចឹមបន្តមានតម្លៃចន្លោះពី ២០០រៀល-៥០០រៀលក្នុងមួយក្បាល អាស្រ័យទំហំ និងអាយុរបស់កង្កែប។
យ៉ាងណាក៏ដោយ លោក រី វុទ្ធី បានសង្កត់ធ្ងន់ថា ចំពោះវិស័យវារីវប្បកម្មនៅកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្នគឺមានភាពរីកចម្រើនជាងមុន ដោយបណ្តាអ្នកចិញ្ចឹមបានស្វែងយល់បន្ថែមពីចំណេះដឹង ជំនាញក្នុងការចិញ្ចឹម ខុសប្លែកកាលពីមុនដែលចិញ្ចឹមតាមទម្លាប់ ឬបែបប្រពៃណី ដែលធ្វើឱ្យទិន្នផលទទួលបានមិនមានគុនភាព ខ្វះសុវត្ថិភាព ខុសស្ដង់ដារទីផ្សារ ឬមានពេលខ្លះមិនអាចប្រកួតប្រជែងជាមួយការនាំចូលពីក្រៅស្រុក។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើការចិញ្ចឹមត្រូវបានធ្វើឡើងស្របតាមបច្ចេកទេសត្រឹមត្រូវ ទាំងការថែទាំ និងការផ្តល់ចំណី នោះគុណភាពសាច់កង្កែប ក៏ដូចជាសាច់ត្រីចិញ្ចឹមក្នុងស្រុកអាចមានគុណភាពល្អជាងការនាំចូលទៅទៀត៕