មិនអាចប្រកែកបានទេថា អាមេរិកក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំប្លុកសេរីបានក្លាយទៅជាមហាអំណាចកំពូលរបស់ពិភពលោកដឹកនាំប្រព័ន្ធឯកប៉ូល Unipolar តាំងតែពីទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០មកម្ល៉េះគឺជាពេលដែលសហភាពសូវៀតបានដួលរលំជាស្ថាពរ។
តែទោះបីជាយ៉ាងណាក្តី អស់រយៈពេលច្រើនទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ ពិភពលោកក្នុងបរិបទនៃការរត់ប្រណាំងគ្នានៃមនោគមនវិជ្ជាថ្មីរវាងអាមេរិក និងមហាអំណាចថ្មីគឺប្រទេសចិននោះ បាន និងកំពុងរុញឲ្យពិភពលោកចាកចេញពីប្រព័ន្ធឯកប៉ូលបន្តិចម្ដងៗ ហើយសូម្បីតែប្រព័ន្ធទ្វេប៉ូល Bipolar ក៏អាចនឹងមានបញ្ហា ពីព្រោះថា បច្ចុប្បន្នគេអាចមើលឃើញមហាអំណាចផ្សេងទៀតចូលរួម ដូចជា រុស្ស៊ី ឥណ្ឌា អឺរ៉ុប ជប៉ុន ប្រេស៊ីល និងអាហ្វ្រិកខាងត្បូងផងដែរ។
ថ្វីត្បិតតែអាមេរិកនៅតែជាមហាអំណាចកំពូលក្នុងការគ្រប់គ្រងសណ្តាប់ធ្នាប់ពិភពលោកក្តី តែនៅពេលនេះឥទិ្ធពលរបស់មហាអំណាចផ្សេងទៀតបូករួមទាំងសេដ្ឋកិច្ចបច្ចេកវិទ្យាកត្តាជាច្រើនទៀត បានសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញថា ពិភពលោកកំពុងងាកទៅរកការគ្រប់គ្រងដោយប្រព័ន្ធពហុប៉ូល Multipolar ជៀសមិនផុតឡើយ។
អ្វីទៅជាពិភពលោកដឹកនាំដោយប្រព័ន្ធពហុប៉ូលដែលយើងនឹងអាចមើលឃើញ?
តាមរយៈទស្សនទានរបស់អ្នកជំនាញក្នុង និងក្រៅស្រុកជាច្រើន ដែលគេអាចសង្រួមអត្ថន័យរបស់ពិភពលោកពហុប៉ូល ឬ Mulitipolar world ឲ្យខ្លី និងងាយស្រួលយល់ថា គឺជាពិភពលោកមួយដែលមានមជ្ឈមណ្ឌលនៃអំណាច និងឥទ្ធិពលជាច្រើនតំបន់ផ្សេងគ្នា ដែលខុសពីពិភពលោកដឹកនាំដោយប្រព័ន្ធឯកប៉ូល ឬពិភពលោកទ្វេប៉ូល ។
នៅក្នុងពិភពលោកពហុប៉ូល តំបន់ និងប្រទេសផ្សេងៗគ្នាអាចទាញយកផលប្រយោជន៍ គុណតម្លៃ និងរបៀបវារៈរៀងៗខ្លួន ហើយពួកគេក៏អាចមានសិទ្ធិក្នុងការសហការគ្នា ឬប្រកួតប្រជែងគ្នាទៅវិញទៅមកលើបញ្ហាផ្សេងៗផងដែរ។
ពិភពលោកពហុប៉ូលអាចប្រឈមមុខនឹងហានិភ័យ និងលទ្ធភាពក្នុងការចាប់យកឳកាសក្នុងពេលដំណាលគ្នា ខណៈពេលដែលប្រព័ន្ធពហុប៉ូលអាចនឹងធ្វើឲ្យមានការកើនឡើងនៃការប្រកួតប្រជែង និងជម្លោះខ្ពស់ ប៉ុន្តែវាក៏អាចបង្កើតឱកាសសម្រាប់កិច្ចសហប្រតិបត្តិការ និងការចរចាផងដែរ ពីព្រោះនឹងមិនមានអំណាចតែមួយដែលមកគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធអន្តរជាតិបាននោះទេ។
មានការកំណត់នូវសសរស្តម្ភជាច្រើនក្នុងពេលដែលពិភពលោកធ្វើដំណើរទៅកាន់ប្រព័ន្ធដឹកនាំដោយពហុប៉ូល ប៉ុន្តែក្នុងនោះគេសង្កេតឃើញថាមាន៧ចំណុចសំខាន់ នឹងត្រួតស៊ីគ្នា ដែលក្នុងនោះមានដូចជា ការបែងចែកអំណាចគ្នា,ឯករាជ្យនៃការធ្វើសេដ្ឋកិច្ច, ភាពចម្រុះនៃពហុនិយមវប្បធម៌, ទំនោរនៃការប្រើប្រាស់ការទូត និងពហុភាគីនិយម, វឌ្ឍនភាពបច្ចេកវិទ្យា, សន្តិសុខ និងកិច្ចសហប្រតិបត្តិការ ហើយចុងក្រោយទី៧នោះគឺភាពទទួលយក និងភាពបត់បែន៕