បរទេស ៖ យោងតាមប្រភពពី WSJ Journal បានលើកឡើងថា សហរដ្ឋអាមេរិកនាំចេញអយស្ទ័រជាង ២០ លានគីឡូក្រាមជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តាមតម្រូវការទីផ្សារ ប៉ុន្តែការចិញ្ចឹមអយស្ទ័រក៏ត្រូវចំណាយលុយច្រើនផងដែរ។
លោក John Vigliotta គឺជាម្ចាស់កសិដ្ឋានចិញ្ចឹមអយស្ទ័រ Ward Oyster Company នៅរដ្ឋ Virginia ដែលជាកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមអយស្ទ័រដ៏ធំបំផុតមួយនៅលើផ្ទៃទឹក ដែលស្មើនឹងទំហំដីជាង ៨៥០ ហិចតា។ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ កសិដ្ឋាននេះចិញ្ចឹមអយស្ទ័រប្រមាណ ៤ លានក្បាល និងលក់អយស្ទ័រទាំងនេះទៅឱ្យអ្នកចែកចាយក្នុងតម្លៃប្រហែល ០.៤០ ដុល្លារក្នុងមួយគ្រាប់។ សព្វថ្ងៃនេះ ទីផ្សារអយស្ទ័រពិភពលោកកំពុងកើនឡើង ប៉ុន្តែប្រតិបត្តិការមួយនេះមានដំណាក់កាលការងារច្រើន និងស្មុគស្មាញផងដែរ។
លោក John Vigliotta បាននិយាយថា ចាប់ពីខែវិច្ឆិកាទៅ ពួកគេចាប់ផ្តើមនាំចូលអយស្ទ័រ ដើម្បីបង្កាត់ពូជឱ្យទាន់រដូវកាល។ អយស្ទ័រនេះជាប្រភេទពូជមានជាតិប្រៃទាប និងភាគច្រើនមកពីវិទ្យាស្ថាន Virginia Institute of Marine Science (VIMS) ដែលពួកវាត្រូវបានបង្កាត់ពូជសម្រាប់រស់នៅមជ្ឍដ្ឋានខ្ពស់ និងផ្តល់ទិន្នផលខ្ពស់ផងដែរ។ VIMS គិតប្រាក់ ១៥ ភាគរយនៃពីការលក់អយស្ទ័រ ដោយកសិដ្ឋាន Ward ត្រូវចំណាយពី ១០០ ដុល្លារដល់ ១០ ម៉ឹនដុល្លារទៅកាន់វិទ្យាស្ថាន VIMS វិញ។ លើសពីនេះ ការចំណាយធំមួយទៀតគឺអគ្គិសនី និងប្រូប៉ានដែលមានតម្លៃដល់ ៧ ៥០០០ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ ដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិតអយស្ទ័រ និង បង្កាត់ពូជតាមកាលវិភាគ។
មុនដំបូង គេចាប់ផ្តើមចិញ្ចឹមអយស្ទ័រនៅក្នុងទឺកត្រជាក់ បន្ទាប់មកបង្កើនសីតុណ្ហភាពនៃទឹកបន្តិចម្តងៗដោយត្រូវចំណាយពេលចន្លោះពី ៦ ទៅ ១០ សប្តាហ៍ដើម្បីចិញ្ចឹមពួកវាឲ្យត្រូវនឹងលក្ខខណ្ឌ។ នៅពេលដែលអយស្ទ័របង្កាត់រួចរាល់ហើយ គេនឹងចាប់ផ្តើមកំណត់ថាតើពួកវាជាឈ្មោល ឬ ញី ប៉ុន្តែញីមានតែប៉ុន្មានគ្រាប់ប៉ុណ្ណោះ។ ក្រុមហ៊ុន Ward Oyster Co. អាចប្រមូលផលអយស្ទ័រប្រហែល ១,៥ ពាន់លានគ្រាប់ ដោយពួកវាត្រូវបានលក់ទៅកសិដ្ឋានចិញ្ចឹមអយស្ទ័រផ្សេងទៀត និងនាំទៅកាន់ទីផ្សាររបស់ Ward ។ យ៉ាងណាមិញ ដំណើរការទាំងមូលត្រូវចំណាយពេលប្រហែលពីរឆ្នាំ និងទាមទារកម្លាំងពលកម្មប្រហែល ៣០នាក់។ នៅពេលដែលអយស្ទ័រលូតលាស់ ពួកវាត្រូវបានផ្លាស់ទីពីទៅកាន់ស៊ីទែនទំហំជិត ៤ ម៉ឺនលីត្រ ដែលមានកូនអយស្ទ័ររហូតដល់ ១០០ លានគ្រាប់ក្នុងធុងនីមួយៗ ហើយជាធម្មតា គេផ្តល់អាហារជាសារាយសមុទ្រ។ បន្ទាប់ពីផ្តល់ចំណីដល់កូនអយស្ទ័របានប្រហែលមួយខែ ពួកវាត្រូវបានផ្ទេរមកប្រព័ន្ធដបមួយទៀត ដែលគេផ្តល់អាហារដោយផ្ទាល់ពីទន្លេ។
បន្ទាប់មកទៀត អយស្ទ័រទាំងនេះត្រូវបានដាក់ទ្រុងចិញ្ចឹមក្នុងទឹក ដែលកសិដ្ឋាន Ward មានប្រហែល ៤០០០ ទ្រុង ដោយគេត្រូវចំណាយ ២០០ ដុល្លារក្នុងមួយទ្រុង។ លើសពីនេះ គេត្រូវចំណាយពី ១០០ ដុល្លារទៅ ១ ៥០០០ ដុល្លារក្នុងការជួសជុលទ្រុងនីមួយៗ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ អាជីវកម្មអយស្ទ័រអាចមិនអាចទាយទុកជាមុនបានទេ ជាពិសេសដោយសារការប្រែប្រួលអាកាសធាតុដូចជា ការកើនឡើងកម្រិតទឹកសមុទ្របង្កើនជាតិប្រៃ និងធ្វើឱ្យទឹកកាន់តែមានជាតិអាស៊ីត ដែលជះឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើអយស្ទ័រ។ ដូច្នោះ Ward ត្រូវចំណាយលើធានារ៉ាប់រងទឹកជំនន់មានតម្លៃចន្លោះពី ១ ២០០០ ដុល្លារទៅ ១ ៥០០០ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ ពេលខ្លះដល់ ៧ ម៉ឹនដុល្លារផងដែរ។
លើសពីនេះផងដែរ Ward ចំណាយប្រហែល ១០ ម៉ឹនដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំលើទ្រុងថ្មីៗ ដែលស្មើនឹងមួយភាគបីនៃការចំណាយប្រចាំឆ្នាំ។ បន្ទាប់ពីអយស្ទ័រត្រូវបានផ្ទេរចេញពីទ្រុង ពួកវាត្រូវបានចាត់ថ្នាក់តាមទំហំដោយម៉ាស៊ីនទៅតាមទ្រុងតូច ឬ ធំ។ ប្រសិនបើពួកវាធំល្មមនោះ គេអាចលក់ទៅឱ្យភោជនីយដ្ឋាន ហាងលក់គ្រឿងសមុទ្រ និងអ្នកទិញផ្សេងទៀត ប៉ុន្តែជាធម្មតាវាត្រូវចំណាយពេលប្រហែលពីរឆ្នាំសម្រាប់សត្វអយស្ទ័រដើម្បីទៅដល់ទំហំនោះ។ បន្ទាប់ពីម៉ាស៊ីនកំណត់ទំហំអយស្ទ័ររួចហើយពួកគេ ពួកវាត្រូវបានវេចខ្ចប់ចូលក្នុងប្រអប់ដែលមានតម្លៃ ២ ២៥០ ដុល្លារក្នុងមួយប្រអប់ធម្មតា និង ប្រអប់ប្រភេទ premium ដែលមានតម្លៃ ១ ៧០០០ ដុល្លារក្នុងមួយប្រអប់។
នៅពេលនាំចេញទៅកន្លែងផ្គត់ផ្គង់ ឬ លក់ អយស្ទ័រនេះត្រូវបានដឹកចេញនៅក្នុងរថយន្តដឹកទំនិញដែលរក្សាភាពត្រជាក់មានតម្លៃប្រហែល ១០ ម៉ឺនដុល្លារក្នុងមួយគ្រឿង។ លោក John Vigliotta ក៏បានបញ្ជាក់ផងដែរថា ការចំណាយសរុបទៅលើកសិដ្ឋានអយស្ទ័មួយនេះមានតម្លៃប្រហែល ១,៩ លានដុល្លារ ដោយសារ Ward គឺជាកសិដ្ឋានចិញ្ចឹម និង បង្កាត់ពូជអយស្ទ័រដ៏ធំមួយនៅអាមេរិក៕