បញ្ហានៃការគាំទ្រផលិតផលក្នុងស្រុកភាគច្រើនគឺទាក់ទងនឹងតម្លៃថ្លៃលើសទំនិញនាំចូល ដែលអតិថិជនភាគច្រើនមានផ្នត់គំនិតថាទំនិញដូចតែគ្នា ទិញមួយណាដែលតម្លៃទាបជាងទៅបានហើយ។ យ៉ាងណាមិញ ផលិតផលក្នុងស្រុកបច្ចុប្បន្នក៏មានគុណភាព និងស្តង់ដារផ្សេងៗគ្នា ពិសេសការជៀវផលិតផលលេខ២ ក្រោមស្ដង់ដារនាំចេញទៅទីផ្សារអន្តរជាតិក៏ជាវិធីមួយក្នុងការគាំទ្រផលិតខ្មែរផងដែរ។
កញ្ញា សឿន សុទ្ធនីតា ដែលមនុស្សភាគច្រើនតែគេហៅថា Ms. Cashew ជាសហស្ថាបនិក និងទទួលបន្ទុកផ្នែកអភិវឌ្ឍន៍ពាណិកម្មនៅក្រុមហ៊ុន ហ៊ែនក្រាហ្វធីត ឃែស៊ូ ណាត់ ស្ទឹងត្រែង បានប្រាប់ AMS ថា សម្រាប់ជម្រើសរបស់អតិថិជន គឺអាស្រ័យទៅតាមលទ្ធភាព តែផលិតផលត្រូវមានគុណភាព រសជាតិ និងអនាម័យ ទោះបីផលិតផលលេខ ១ លេខ២ ឬ លេខបីក៏ដោយ បើគ្រាន់តែទិញមកទទួលទានគឺមិនចាំបាច់លេខ១ ដូចតម្រូវការស្ដង់ដារនាំចេញទៅកាន់ទីផ្សារអន្តរជាតិក៏បាន។
កញ្ញាបានបញ្ជាក់ថា ៖
«វាអាស្រ័យទៅលើអ្នកញ៉ាំ ថាតើគាត់ញ៉ាំគ្រាន់តែដើម្បីថាបានញ៉ាំផលិតផលប្រភេទហ្នឹង ឬយ៉ាងណា? ព្រោះថាការផលិតឱ្យបាននូវផលិតផលមួយប្រកបដោយអនាម័យ និងជាអាហារមានសុវត្ថិភាពសម្រាប់សុខភាពអ្នកញ៉ាំ វាចំណាយច្រើន។ ចំពោះផលិតផលរបស់ខ្ញុំក៏មានលេខ១ លេខ២ លេខ៣ លេខ៤ តែមានគុណភាព មានអនាម័យ និងសុវត្ថិភាពចំណីអាហារដូចគ្នា គ្រាន់តែថាលេខ១ មានការសម្រិតសម្រាំងទៅលើទំហំគ្រាប់ និងគ្មានស្នាមបាក់បែក បន្ទាប់មកបាក់បែកតាមលំដាប់ ទំហំគ្រាប់ក៏តូចជាងគ្នាតាមលំដាប់លំដោយនៃចំណាត់ថ្នាក់»។
ទន្ទឹមគ្នានេះដែរ កញ្ញា អ៊ី ម៉ាឡែន ជាបុគ្គលិកផ្នែកលក់នៅស្ថាប័នឯកជនមួយកន្លែងបានមានមតិទាក់ទងនឹងការគាំទ្រផលិតក្នុងស្រុកដែរថា៖
« ប្រជាជនយើងបច្ចុប្បន្នមានផ្នត់គំនិតជួយគាំទ្រផលិតផលខ្មែរច្រើន ទោះបីតម្លៃថ្លៃជាងបន្តិចក៏ពួកគាត់នៅតែគាំទ្រ ណាមួយបើផលិតផលលេខពីរ ដែលមានតម្លៃទាបជាងក៏កាន់តែប្រសើរដោយសារយើងគ្រាន់តែទិញមកញ៉ាំធម្មតា ទោះមិនល្អស្អាតដូចលេខមួយ ក៏មិនអីដែរ ដោយសារគុណភាពដូចតែគ្នា ហើយបានជួយសេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុកមួយចំណែកដែរ»។
ឆ្លៀតក្នុងឱកាសជាមួយគ្នានេះ កញ្ញា ក៏មានយោបល់ដែរថា ប្រសិនបើផលិតផលក្នុងស្រុកមានតម្លៃថ្លៃ គេអាចរកផលិតផលណាដែលមានស្តង់ដារត្រឹមលេខពីរក៏បាន ព្រោះគុណភាពមិនខុសគ្នាអ្វីច្រើននោះទេ ដែលនេះជាផ្នែកមួយជួយដល់សេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុក ជាជាងការទិញផលិតផលនាំចូលដែលមានតម្លៃប្រហាក់ប្រហែលគ្នាដែរ និងត្រូវចំណាយលុយទៅទ្រទ្រង់សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសគេ៕