បរទេស ៖ ថ្វីត្បិតថា សិង្ហបុរី គឺជាជាប្រទេសដីកោះដ៏តូចមួយ ដែលមានប្រជាជនប្រមាណជាង ៥,៩ លាននាក់ និងធ្លាប់នៅក្រោមរបបអាណានិគមបរទេសក៏ដោយ ប៉ុន្តែវាក៏ជាប្រទេសមានបំផុតមួយក្នុងពិភពលោកផងដែរ។ លោកអ្នកធ្លាប់បានដឹងទេថា តើមានកត្តាអ្វីខ្លះដែលជួយជំរុញឲ្យប្រទេសមានទឹកដីដ៏តូចមួយនេះទទួលបានភាពជោគជ័យរហូតក្លាយជាប្រទេសមានបំផុតនៅក្នុងតំបន់ ក៏ដូចជាក្នុងពិភពលោក ?
យោងតាមប្រភពពីបរទេស Nova SBE បានលើកឡើងពីកត្តាមួយចំនួនដែលនៅពីក្រោយភាពជោគជ័យនៃសេដ្ឋកិច្ចសឹង្ហបុរី។ កំឡុងពេលដែលស្វែងរកទឹកដីសម្រាប់ដាក់អាណានិគម ចក្រភពអង់គ្លេសបានយកទឹកដីសឹង្ហបុរីជាទីតាំងភូមិសាស្រ្តសម្រាប់ពាណិជ្ជកម្មនៅឆ្នាំ១៨១៩។ យ៉ាងណាមិញ វាមិនមែនជាហេតុផលតែមួយគត់នៅពីក្រោយភាពជោគជ័យរបស់សឹង្ហបុរីនោះទេ ដោយសារប្រទេសអាស៊ីអាគ្នេយ៍ជាច្រើនក៏ទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីនេះស្រដៀងគ្នាដែរ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចដើរតាមគន្លងជោគជ័យបែបនេះទេ។ ការស្ថិតនៅក្រោមអាណានិគមចក្រភពអង់គ្លេស វាបានរួមចំណែកឲ្យសឹង្ហបុរីក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលដ៏សំខាន់សម្រាប់ការតភ្ជាប់រវាងអាណានិគមនៃចុងបូព៌ា និងអឺរ៉ុប។ ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥ សឹង្ហបុរីបានទទួលឯករាជ្យពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ប៉ុន្តែពួកគេហាក់នៅឆ្ងាយពីពាក្យថា ‘ពិភពឧស្សាហកម្ម’។
ទោះជាយ៉ាងណាក្តី ភាពជោគជ័យរបស់សិង្ហបុរី គឺដោយសារអតីតនាយករដ្ឋមន្រ្តី លី ក្វាន់យូ ឬ បិតាស្ថាបនិកសិង្ហបុរី។ មនុស្សជាច្រើនមើលឃើញថា របបគ្រប់គ្រងរបស់លោក លីក្វាន់យូ គឺបែបផ្តាច់ការបន្តិច ប៉ុន្តែបានធានាដល់សិទ្ធិ និងសេរីភាពរបស់ពលរដ្ឋបានល្អប្រសើរ។ លើសពីនេះ លោក លី ក្វាន់យូ គឺជាមនុស្សសំខាន់នៅពីក្រោយយុទ្ធសាស្ត្ររបស់សិង្ហបុរីក្នុងការជំរុញការវិនិយោគផ្ទាល់ពីបរទេស និងបើកសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសទៅរកសកលភាវូបនីយកម្ម ដែលជាគំនិតដ៏ច្នែប្រឌិតមួយនៅក្នុងអំឡុងពេលនោះ។ លំហូរចូលនៃមូលធនបរទេសបានរួមចំណែកយ៉ាងសំខាន់នៅក្នុងសេដ្ឋកិច្ច។ កាលពីដំបូងឡើយ សិង្ហបុរី ជួបវិបត្តិកង្វះលំនៅដ្ឋានដ៏រ៉ាំរ៉ៃ និងកង្វះលទ្ធភាពទទួលបានការអប់រំ ដែលជំរុញឱ្យរដ្ឋផ្តល់អាទិភាពដល់ការកសាងលំនៅដ្ឋានសាធារណៈ និងការវិនិយោគលើប្រព័ន្ធអប់រំមានគុណភាព។ ចំណុចនេះបាននាំឱ្យសិង្ហបុរីក្លាយជាកន្លែងដ៏ទាក់ទាញបំផុតសម្រាប់អ្នកវិនិយោគ ដោយសារបរទេសភាគច្រើនមើលឃើញថា សិង្ហបុរីជាសង្គមមួយដែលមានសណ្តាប់ធ្នាប់ជាងប្រទេសជិតខាង។
ស្ថាប័នរឹងមាំដែលផ្តល់ការធានានូវនីតិរដ្ឋ គឹជាគន្លឹះនៃភាពជោគជ័យរបស់សិង្ហបុរី។ ស្ថាប័នទាំងនេះផ្តល់ឱ្យវិនិយោគិននូវទំនុកចិត្ត ដើម្បីទាក់ទាញពួកគេវិនិយោគរយៈពេលវែង ដោយពួកគេមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភអំពីការផ្លាស់ប្តូររបបភ្លាមៗ និងអំពើរពុករលួយ។ កត្តាទាំងអស់នេះរួមបញ្ចូលគ្នាបានផ្តល់ឲ្យសិង្ហបុរី មានស្ថិរភាពដ៏អស្ចារ្យ និងឆាប់ទទួលបានផល។ នៅចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៧០ សិង្ហបុរី គឺជាប្រទេសផលិតធំជាងគេនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ហើយបានក្លាយជាប្រទេសមួយក្នុងចំណោមខ្លាសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ីទាំង ៤ រួមមាន៖ តៃវ៉ាន់ កូរ៉េខាងត្បូង សិង្ហបុរី និងហុងកុង។ ខ្លាសេដ្ឋកិច្ចអាស៊ី ត្រូវបានកំណត់លក្ខណៈផ្អែកលើការកើនឡើងនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងឆាប់រហ័សផ្អែកលើការផលិត។ នៅក្នុងករណីរបស់សិង្ហបុរី ការរីកដុះដាលនៃការផលិតនេះត្រូវបានជំរុញដោយឧស្សាហកម្មផលិតកប៉ាល់ រួមផ្សំជាមួយនឹងកំពង់ផែពាណិជ្ជកម្មដ៏សំខាន់របស់ខ្លួន និងការផលិតគ្រឿងអេឡិចត្រូនិក។ សិង្ហបុរីធ្លាប់ជាប្រទេសផលិត Hard Disk ធំជាងគេរបស់ពិភពលោក។
យ៉ាងណាមិញ សិង្ហបុរីជួបប្រទះនឹងការប្រកួតប្រជែងពីប្រទេសជិតខាងទាក់ទងនឹងតម្លៃពលកម្មក្នុងទសវត្សរ៍ទី ៩០ បណ្តាលឱ្យវិស័យនេះធ្លាក់ចុះ។ ដូច្នោះហើយ សិង្ហបុរីត្រូវបង្ខំចិត្តផ្លាស់ប្តូរឆ្អឹងខ្នងសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន ហើយកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងក៏ទទួលបានជោគជ័យដោយគិតចាប់តាំងពីនីតិរដ្ឋ ការបន្ថែមការលើកទឹកចិត្តផ្នែកពន្ធដារ និងពង្រឹងបទប្បញ្ញត្តិសម្រាប់បង្កើតសេវាកម្មហិរញ្ញវត្ថុ។ ជាលទ្ធផល ធនាគារធំៗ ក្រុមហ៊ុនប្រឹក្សា និងអ្នកផ្តល់សេវាធានារ៉ាប់រងបានផ្លាស់ប្តូរទៅកាន់ទីក្រុង ដែលជំរុញឲ្យសិង្ហបុរីក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលសម្រាប់ឧស្សាហកម្មសេវាកម្ម ដែលមានសមត្ថភាពអាចផ្គត់ផ្គង់ក្នុងតំបន់ទាំងមូល។
បច្ចុប្បន្ន សិង្ហបុរីត្រូវបានជំរុញដោយវិស័យសេវាកម្មជាចម្បង និងជាប់ចំណាត់ថ្នាក់ជាប្រទេសមួយក្នុងចំណោមប្រទេសដែលងាយស្រួលបំផុតក្នុងការធ្វើអាជីវកម្ម ជាមួយនឹងកម្លាំងការងារដែលមានសមត្ថភាពខ្ពស់ ដែលជាផ្លែផ្កានៃប្រព័ន្ធអប់រំដ៏រឹងមាំរបស់ខ្លួន។ ក្រៅពីនេះ សិង្ហបុរីប្រមូលផ្តុំបាននូវដើមទុនខ្ពស់ និងកម្លាំងពលកម្មដែលមានសមត្ថភាព ។ ជាមួយនឹងយុទ្ធសាស្ត្រសេដ្ឋកិច្ចទាំងអស់នេះបានធ្វើឱ្យសិង្ហបុរីក្លាយក្លាយជាប្រទេសដែលមានជាងគេបំផុតមួយរបស់ពិភពលោក ដែលផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបជាមធ្យមសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ (GDP) គឺ ៨៤ ៧៣៤ ដុល្លារក្នុងមួយឆ្នាំ។ លើសពីនេះ សឹង្ហបុរីក៏ជាកន្លែងទិញ-លក់រថយន្តក្នុងតម្លៃថ្លៃផងដែរ ដោយសារតែរដ្ឋាភិបាលដាក់កូតា និងពន្ធខ្ពស់ក្នុងគោលបំណងកាត់បន្ថយការកកស្ទះចរាចរណ៍ និងការបំភាយឧស្ម័នកាបូនិច។ សឹង្ហបុរី ត្រូវចាត់ទុកថាជាប្រទេសដែលខ្លាំងក្នុងការជំនះឧបសគ្គដ៏លំបាកៗរបស់ខ្លួន ខណៈដែលធនធានធម្មជាតិសំខាន់ៗមិនសូវមានដូចប្រទេសក្នុងតំបន់ដទៃទៀតនោះឡើយ។ មិនត្រឹមប៉ុណ្ណោះ សឹង្ហបុរីមានសមត្ថភាពគ្រប់គ្រងភាពខ្លាំងរបស់ខ្លួនដោយជោគជ័យ ដើម្បីបង្កើនសក្តានុពលសេដ្ឋកិច្ចរបស់ខ្លួន និងរៀបចំសង្គមមួយដែលមានសណ្តាប់ធ្នាប់។ សណ្តាប់ធ្នាប់ និងនីតិរដ្ឋអនុវត្តជោគជ័យទៅបាន គឺដោយសាររដ្ឋាភិបាលដ៏រឹងមាំដឹកនាំដោយបុគ្គលមានសមត្ថភាពខ្ពស់ដូចជា អតីតលោកនាយករដ្ឋមន្រ្តី លី ក្វាន់យូ ៕