ភ្នំពេញ ៖ ផ្លាស់ប្ដូរការងារពីកម្មកររោងចក្រ មកចាប់យកមុខរបរធ្វើនំសាំងវុិចលក់តាមរ៉ឺម៉កម៉ូតូចល័ត ជាពិសេស ឈប់នៅតាមមុខសាលារៀន មើលទៅត្រឹមតែជាអាជីវកម្មតូចតាចនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវ ប៉ុន្តែយ៉ាងហោចណាស់ក៏អាចរកចំណូលសម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារបានសមរម្យ មានសេរីភាព ហើយថែមទាំងអាចផ្គត់ផ្គង់ឱ្យកូនបានរៀនសូត្រផងដែរ។
អ្នកស្រី ព្រំ ស៊ីណាក់ ជាអតីតកម្មការនីរោងចក្រមួយកន្លែង បច្ចុប្បន្នជាម្ចាស់រ៉ឺម៉កម៉ូតូលក់នំសាំងវ៉ុិចចល័តនៅក្នុងខណ្ឌសែនសុខ រាជធានីភ្នំពេញបានប្រាប់ឱ្យដឹងថា ៖ បច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកស្រី រួមជាមួយនឹងស្វាមី សុទ្ធតែជាអ្នកធ្វើ និងលក់នំសាំងវុិចតាមរទេះចល័តដូចគ្នា (រទេះផ្សេងគ្នា) ដោយក្នុងមួយថ្ងៃជាមធ្យមក្នុងរទេះមួយអាចលក់បាននំសាំងវុិចប្រមាណ១០០ ដោយនំមួយមានតម្លៃ ៣០០០រៀល ពោលគឺក្នុងមួយថ្ងៃអាចលក់បានចំណូលប្រមាណ ៣០ម៉ឺនសៀល និងទទួលបានប្រាក់ចំណេញគួរសម ដែលអាចផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារបាន។
«ខ្ញុំលក់សាំវុិចនេះជាង ៩ឆ្នាំហើយ ដោយពីមុនមកខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើការរោងចក្រ តែក៏ឈប់ហើយមកលក់សាំងវុិចនេះវិញដោយសារអាចបានចំណូលរាល់ថ្ងៃ ចង់លក់ថ្ងៃណាក៏បាន ហើយសព្វថ្ងៃខ្ញុំលក់ពីរនាក់ប្ដីប្រពន្ធពីររ៉ឺម៉កម៉ូតូផ្សេងគ្នា ដោយមួយថ្ងៃជាមធ្យម រ៉ឺម៉កម៉ូតូមួយអាចលក់ប្រមាណជាង១០០នំ បើគិតជាលុយប្រមាណជាង ៣០ម៉ឺនរៀលដែរ គ្រាន់នឹងចិញ្ចឹមជីវិត និងផ្គត់ផ្គង់កូនដែលកំពុងរៀនថ្នាក់ទី៩»។
អ្នកស្រីបន្ថែមឱ្យដឹងថា នំដែមានលក់នៅលើរ៉ឺម៉កម៉ូតូរួមមានដូចជា នំសាំងវុិច បឺហ្គឺ និងនំប៉័ងហត់ដក លក់ក្នុងតម្លៃ ៣០០០រៀលគ្រប់មុខ ប៉ុន្តែអ្នកទិញភាគច្រើននិយមទទួលទានសាំងវុិចជាងគេ ព្រោះវាងាយស្រួលញ៉ាំផង និងអាចជ្រើសរើសប្រភេទសាច់ខាងក្នុងដោយខ្លួនឯងបាន មានដូចជា សាច់មាន់បំពងម្សៅ សាច់ក្ដាម ហត់ដក ពងទាចៀន ប្រហិត និងបន្លែបន្ថែម គឺសាលាដ ហើយស្រោចពីលើដោយទឹកប៉េងប៉ោះ ប័រ និងបន្ថែមម្ទេសសម្រាប់អ្នកចូលចិត្តហឹរ។
ស្ត្រីរូបនេះបានបន្តឱ្យដឹងថា អតិថិជនរបស់អ្នកស្រីភាគច្រើនគឺសិស្សសាលានៅពេលល្ងាច ឯពេលព្រឹកភាគច្រើនគឺអ្នកធ្វើការដែលឈប់ម៉ូតូខ្ចប់សាំងវុិចទុកហូបជាអាហារពេលព្រឹកមុនចូលធ្វើការផងដែរ។ ចំណុចពិសេសដែលគេនិយមចូលទិញសាំងវុិចនេះគឺរូបមន្តក្នុងការធ្វើប័រដើម្បីស្រោចលើសាំងវ៉ិច និងរសជាតិមាន់បំពងដែលអ្នកស្រីច្នៃលាយគ្រឿងដោយខ្លួនឯង មានរសជាតិស៊ីគ្នាសមល្មមអាចទទួលទានបានត្រឹមតម្លៃ ៣០០០រៀលនេះ។
សម្រាប់ការលក់នេះដែរ អ្នកស្រីរៀបរាប់ថា ៖
«យើងត្រូវងើបពីព្រលឹមម៉ោងប្រហែល ៣កន្លះដើម្បីរៀបចំឥវ៉ាន់ និងដាក់ចៀនប្រហិត និងពងទាជាដើម លុះរៀបចំរួចនៅម៉ោង ៥កន្លះព្រឹកទើបយើងជិះចេញពីផ្ទះនៅម្ដុំក្រាំងធ្នង់ ទៅកន្លែងលក់នៅម្ដុំសែនសុខ ឈប់រ៉ឺម៉កសិនទើបរៀបចំដាក់ចៀនសាច់មាន់ ព្រោះវាត្រូវចៀនភ្លាមៗទើបសាច់នៅស្រួយឆ្ងាញ់។ ការលក់នេះដែរ ពេលព្រឹកយើងលក់នៅម្ដុំសែនសុខ លុះពេលថ្ងៃ និងល្ងាចទៅឈប់នៅម្ដុំសាលា វេស្ទើន ទួលគោកវិញ បើគិតទៅមួយថ្ងៃលក់ពីម៉ោង ៦ព្រឹក ដល់ ៦ល្ងាចទើបឈប់»។
គួររំឭកដែរថា បទពិសោធការលក់សាំងវុិចប្រមាណ ៩ឆ្នាំកន្លងមកនេះ បានមកពីបងប្អូនដែលគេចេញមកលក់មុន ហើយអ្នកស្រីឃើញគេអាចរកចំណូលបានគួរសម អ្នកស្រីក៏បានសម្រេចចិត្តឈប់ធ្វើការរោងចក្រ និងងាកមករៀនធ្វើនំ និងលក់ដូចគេដែរ។ ដំបូងឡើយ អ្នកស្រីត្រូវទៅរៀនធ្វើនំជាមួយនឹងគេ និងស៊ីឈ្នួយលក់ឱ្យក្រុមហ៊ុនដែលជួលរ៉ឺម៉កឱ្យ ដោយមួយថ្ងៃអាចចំណេញបានប្រមាណ ៥ម៉ឺនរៀលបន្ទាប់ពីផាត់ដើមរួច។ ក្រោយៗមក អ្នកស្រីក៏បានចេញមកលក់ដោយខ្លួនឯងដោយទិញរ៉ឺម៉កលក់ឯករាជ្យផ្ទាល់ខ្លួនក្នុងតម្លៃប្រមាណ ២០០ដុល្លារ ហើយបន្តលក់រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
យ៉ាងណាមិញ មុខរបរមួយនេះត្បិតថាមិនពិបាក ប៉ុន្តែក៏មានភាពប្រឈមផងដែរ ដូចជាការលក់ចល័តនៅតាមផ្លូវអាចត្រូវគេដេញ ព្រោះមិនមែនជាទីតាំងលក់ដែលមានការជួលទីតាំងនោះឡើយ ហើយមួយទៀតគឺបញ្ហាអាកាសធាតុ ដែលអ្នកលក់ត្រូវប្រឈមទាំងរដូវប្រាំង និងរដូវវស្សា ត្រូវហាលខ្យល់ ហាលភ្លៀង។
ជាចុងក្រោយ អ្នកស្រី ស៊ីណាក់ ក៏សូមថ្លែងអំណរគុណដល់អតិថិជន ដែលតែងតែចូលទិញនំសាំងវុិចរបស់អ្នកស្រី ដែលក្រៅពីអាចជួយធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចគ្រួសារជៀសផុតពីភាពក្រីក្រ ថែមទាំងអាចផ្គត់ផ្គង់ឱ្យកូនបានចូលរៀនត្រឹមត្រូវ និងបន្តទៅថ្នាក់ឧត្តមសិក្សានាពេលអនាគត៕