បរទេស៖ យោងតាមប្រភពព័ត៌មានពី Asia Financial បានរាយការណ៍ថា ការលេចឡើងនូវវត្តមានរោងចក្រផលិតរថយន្តអគ្គិសនីរបស់ចិន BYD នៅក្នុងប្រទេសថៃ កំពុងក្លាយជាប្រធានបទមួយដ៏ទាក់ទាញ និងជាទីចាប់អាមរម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំង ខណៈរោងចក្រដែលធ្លាប់ដំណើរការយ៉ាងសកម្មជាច្រើននៅក្នុងប្រទេសមួយនេះបានបិទទ្វារជាបន្តបន្ទាប់ និងបណ្តាលឱ្យមនុស្សរាប់ពាន់នាក់បាត់បង់ការងារ។
កាលពីដើមខែកក្កដាកន្លងទៅនេះ ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តអគ្គិសនីរបស់ចិន BYD បានបើករោងចក្រលើកដំបូងរបស់ខ្លួននៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ ដែលមានទីតាំងនៅប្រទេសថៃ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ បើទោះបីជាថៃទទួលបានការសាទរពីសមិទ្ធផលមួយនេះ ប៉ុន្តែក៏មានលទ្ធផលអវិជ្ជមានជាច្រើនផងដែរ ដែលបណ្តាលមកពីការផ្លាស់ប្តូរឆ្ងាយពីរថយន្តដែលដំណើរការដោយសាំង។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តដ៏ធំរបស់ជប៉ុន Suzuki Motor បានប្រកាសថា ខ្លួននឹងបិទរោងចក្ររបស់ខ្លួននៅក្នុងប្រទេសថៃ ខណៈដែលសមត្ថភាពអាចផលិតរថយន្តបានរហូតដល់ ៦ ម៉ឺនគ្រឿងក្នុងមួយឆ្នាំ។ ការផ្លាស់ប្តូររបស់ក្រុមហ៊ុនផលិតរថយន្តជប៉ុនមួយនេះស្រដៀងគ្នាទៅនឹងអាជីវកម្មជាច្រើនផ្សេងទៀតនៅក្នុងប្រទេសថៃ ដែលត្រូវបានរងផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដោយការនាំចូលផលិតផល និងទំនិញតម្លៃទាបពីប្រទេសចិន ដែលធ្វើឱ្យធ្លាក់ចុះនៃការប្រកួតប្រជែងក្នុងឧស្សាហកម្ម។
កាលពីឆ្នាំមុន រោងចក្រនៅប្រទេសថៃជិត ២ ០០០ កន្លែងត្រូវបានបិទទ្វារ ខណៈដែលរោងចក្រទាំងនោះបានបង្កើនវិស័យផលិតកម្មរបស់ខ្លួនដែលរួមចំណែកជិត ១ ភាគ ៤ នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប (GDP) របស់ថៃ។
ស្រ្តីវ័យ ៥៤ ឆ្នាំម្នាក់បានចំណាយពេលជិត ២០ ឆ្នាំធ្វើការនៅរោងចក្រ VMC Safety Glass ខេត្ត Samut Prakan បាននិយាយថា រោងចក្រនេះត្រូវបានបិទទ្វារដោយនឹកស្មានមិនដល់កាលពីខែមេសា ដែលធ្វើឲ្យគាត់បាត់បង់ការងារ។ បញ្ហាប្រឈមនោះ គឺគាត់មិនមានប្រាក់សន្សំទេ ជាមួយនឹងការជាប់បំណុលរាប់សែនបាត។ លើសពីនេះ គាត់ជាប្រភពចំណូលតែម្នាក់គត់ក្នុងគ្រួសារដែលសមាជិកចំនួន ៣ នាក់ ខណៈដែលប្ដីកំពុងមានជំងឺ និងកូនស្រីជំទង់ម្នាក់ស្ថិតក្នុងបន្ទុក។
យ៉ាងណាមិញ លោក Monchai Praepriwngam នាយកក្រុមហ៊ុន VMC Safety Glass បានបដិសេធមិនធ្វើអត្ថាធិប្បាយអំពីមូលហេតុដែលឈានទៅដល់ការបិទទ្វាររោងចក្រឈប់ដំណើរការនោះទេ។
ងាកមកមើលពីវិបត្តិនៃវិស័យផលិតកម្មវិញ បានធ្វើឱ្យនាយករដ្ឋមន្រ្តីថៃ លោក សេដ្ឋា ថាវីស៊ីន ដែលទើបឡើងកាន់តំណែងកាលពីឆ្នាំមុន ជួបការលំបាកក្នុងការបំពេញកិច្ចសន្យារបស់ខ្លួនក្នុងការនាំមកនូវកំណើន GDP ប្រចាំឆ្នាំជាមធ្យមដល់ ៥ ភាគរយក្នុងរយៈពេល៤ឆ្នាំនៃអាណត្តិរបស់ខ្លួន។ ទន្ទឹមនឹងនេះ វិស័យឧស្សាហកម្មបានធ្លាក់ចុះ ហើយការប្រើប្រាស់សមត្ថភាពបានធ្លាក់ចុះក្រោម ៦០ ភាគរយ។
លោក Supavud Saicheua ប្រធានទីភ្នាក់ងារផែនការរដ្ឋនៃក្រុមប្រឹក្សាអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមជាតិ បាននិយាយថា គំរូសេដ្ឋកិច្ចដែលជំរុញដោយការផលិតអស់រយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍របស់ថៃកំពុងជួបបញ្ហា ខណៈដែលការនាំចូលទំនិញក្នុងតម្លៃថោករបស់ចិនគឺជាបញ្ហាប្រឈម។ ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ គឺត្រូវតែមានការផ្លាស់ប្តូរ ដោយថៃគួរតែផ្តោតលើការផលិតទំនិញ និងផលិតផលដែលប្រទេសចិនមិនបាននាំចូល ជាមួយនឹងការពង្រឹងវិស័យកសិកម្មរបស់ខ្លួន។
យោងតាមទិន្នន័យចុងក្រោយរបស់នាយកដ្ឋានការងារឧស្សាហកម្មថៃបានបង្ហាញថា ការបិទរោងចក្រនៅចន្លោះខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២៣ ដល់ខែមិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ បានកើនឡើង ៤០ ភាគរយ បើធៀបនឹងរយៈពេល ១២ ខែមុន។ ជាលទ្ធផល ការបាត់បង់ការងារបានកើនឡើងដល់ ៨០ ភាគរយក្នុងអំឡុងពេលដូចគ្នា ដោយកម្មករជាង ៥១ ៥០០ នាក់បានចាកចេញដោយគ្មានការងារធ្វើ។ នៅក្នុងកំណត់ត្រាខែមិថុនា ក៏បានលើកឡើងដែរថា ចំនួននៃការបើករោងចក្រថ្មីបានថយចុះ ខណៈដែលរោងចក្រធំៗបិទ។ ផលប៉ះពាល់នេះបានរីករាលដាលដល់ឧស្សាហកម្ម ដែលជាកម្លាំងជំរុញដ៏សំខាន់នៃសេដ្ឋកិច្ច។
លោក Sangchai Theerakulwanich ប្រធានសហព័ន្ធសហគ្រាសធុនតូច និងមធ្យមថៃ បាននិយាយថា ក្រុមហ៊ុនផលិតតូចៗកំពុងប្រឈមនឹងការកើនឡើងនៃថ្លៃដើមផលិតកម្ម ដោយសារការឡើងថ្លៃថាមពល និងប្រាក់ឈ្នួលខ្ពស់។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេកំពុងប្រកួតប្រជែងជាមួយនឹងអាជីវកម្មចម្រុះជាតិសាសន៍ ដែលអ្នកផលិតក្នុងស្រុកមិនអាចសម្របខ្លួនបានលឿននោះទេ។ ជាលទ្ធផល ពួកគេត្រូវបិទអាជីវកម្ម ឬ ផ្លាស់ប្តូរធ្វើអ្វីមួយផ្សេងទៀត។
យ៉ាងណាក៏ដោយ បើទោះបីជាថៃកំពុងប្រមូលពន្ធលើតម្លៃបន្ថែម ៧ ភាគរយនៃមុខទំនិញនាំចូលថោកដែលមានតម្លៃទាបជាង ១ ៥០០ បាតថៃ (៤១ ដុល្លារ) ដែលភាគច្រើនមកពីប្រទេសចិន ប៉ុន្តែផលិតផលទាំងនោះនៅតែត្រូវបានលើកលែងពីពន្ធគយ។
លោក Nava Chantanasurakon អនុប្រធានសហព័ន្ធឧស្សាហកម្មថៃបាននិយាយថា ក្រុមការងាររបស់លោកបានស្នើឱ្យរដ្ឋាភិបាលពិនិត្យមើលវិធានការដើម្បីការពារការគេចពន្ធ ខណៈដែលសង្គ្រាមពាណិជ្ជកម្មរវាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងចិន បានបង្កជារបាំងខ្ពស់សម្រាប់ទំនិញចិនមួយចំនួននៅក្នុងតំបន់ផ្សេងទៀត។ ទន្ទឹមនឹងនេះ សេដ្ឋកិច្ចថៃត្រូវបានព្យាករណ៍ថានឹងកើនឡើងត្រឹមតែ ២,៥ ភាគរយប៉ុណ្ណោះនៅឆ្នាំនេះ ខណៈដែលប្រជាជនថៃភាគច្រើនមិនពេញចិត្តនឹងការអនុវត្តរបស់នាយករដ្ឋមន្ត្រី៕