ចលនាភូមិមួយផលិតផលមួយ ជាការប្រមូលផ្ដុំនូវផលិតផលក្នុងស្រុកពីប្រភពនានា មិនថាតាមសហគមន៍ សមាគម និងបងប្អូនកសិករទូទាំងប្រទេសដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាជំរុញទីផ្សារផលិតផលក្នុងស្រុកឱ្យកាន់តែប្រសើរ។
ឯកឧត្ដមបណ្ឌិត សួង ណយ អគ្គលេខាធិការរងគណៈកម្មាធិការជាតិជំរុញចលនាភូមិមួយផលិតផលមួយបានមានប្រសាសន៍ទាក់ទងនឹងចំណុចសំខាន់ក្នុងចលនានេះថា ចលនាភូមិមួយផលិតផលមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងតាំងពីឆ្នាំ២០០២ ដោយការបង្កើតចលនាជាតិនេះក្នុងគោលបំណងរួមគ្នាក្នុងការនាំចេញនៅនឹងកន្លែង មានន័យថាគេអាចលក់នៅនឹងកន្លែង ហូបនៅនឹងកន្លែងឱ្យគ្រប់បានគ្រាន់ដោយមិនចាំបាច់នាំចេញក្រៅប្រទេសនេះទេ។
ឯកឧត្ដមបណ្ឌិតបន្តថា ក្នុងដំណើរការចលនានេះ កសិករ ឬអ្នកផ្គត់ផ្គង់ចង់ឱ្យគេជួយរកទីផ្សារ លុះត្រាតែគេដឹងជាមុនថា សក្ដានុពលភូមិមួយផលិតផលមួយមានអ្វីខ្លះ ដែលក្នុងនោះ ផលិតផលអាចមានច្រើនមុខ ច្រើនប្រភេទដូចជា ផលិតផលចម្លាក់មិនថាឈើ ស្ពាន់ ថ្ម គឺសុទ្ធតែជា កេរដំណែលដូនតា បង្ហាញពីវប្បធម៌ អរិយធម៌របស់ខ្មែរ គឺមិនអាចបាត់បង់បានទេ។
ចំណែក សម្លៀកបំពាក់ដូចជា តម្បាញ ហូល ផាមួង ក្រមា ជាដើម ក៏ជាមោទនភាព និងជាសញ្ញាណរបស់ខ្មែរ។ ក្រៅពីនេះ ផ្នែកសិល្បៈ ដូចជាចម្លាក់ស្បែក យីកេ ក៏ជាអ្វីដែលកូនខ្មែរត្រូវបន្តវេនដែរ។
ដោយឡែក ផ្នែកចំណីអាហារ ដូចជាផ្លែឈើ ត្រីសាច់ ក៏ជាសក្ដានុពលដែលអាចផលិតបាន ហើយការផលិតភាគច្រើនគេបានចងក្រងជាសហគមន៍ និងសមាគម ដើម្បីធ្វើការរួមគ្នា ជាពិសេស វិស័យកសិកម្មក៏កាន់តែរីកចម្រើន ។ ការដាំដំណាំក្នុងផ្ទះសំណាញ់តាមលក្ខណៈបច្ចេកទេសដូចក្រៅប្រទេស ការចិញ្ចឹមសត្វដូចជា ត្រី មាន់ ទា និងបង្កងជាដើម ក៏ជាវិស័យអាទិភាព។ សម្រាប់តែផលិតផល ផ្នែកភេសជ្ជៈ ដែលតែងតែផ្តោតទៅលើផ្លែឈើជាសំខាន់ ដូចជា ប៉ោម សារី តែមិនបានគិតពីផលិតផលដែលមានសក្ដានុពលក្នុងស្រុក ដូចជា ស្វាយកែវរមៀត ដែលអាចយកមកធ្វើជាភេសជ្ជៈដែលមានរសជាតិឆ្ងាញ់ជាង មានគុណប្រយោជន៍ច្រើនចំពោះសុខភាពជាង និងមានតម្លៃធូរថ្លៃជាង។ ហេតុនេះ វត្ថុធាតុដើមនីមួយៗ ត្រូវការកែច្នៃ ដើម្បីរក្សាទុកបានយូរ និងមានទាំងគុណភាព សោភ័ណភាព និងការវេចខ្ចប់ឱ្យបានត្រឹមត្រូវដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជនមិនថាខ្មែរ និងបរទេស៕