ជាការពិត វិស័យកសិកម្មក៏មិនខុសគ្នាពីអាជីវកម្មមួយនោះដែរ មានន័យថាកសិករក៏តែងរមែងត្រូវការដើមទុនសម្រាប់ជំរុញការដាំដុះ ឬការចិញ្ចឹមសត្វរបស់ខ្លួនឱ្យបានរីកចម្រើនទៅមុខ។ ប៉ុន្តែជាទូទៅ ពួកគេច្រើនតែជ្រើសរើសប្រើប្រាស់កម្ចីក្រៅផ្លូវការដែលនាំឱ្យប៉ះពាល់ដល់លទ្ធភាពនៃការសងត្រឡប់ទៅវិញ។ ប្រភេទកម្ចីក្រៅផ្លូវការ ឬដែលគេស្គាល់ថាជាការចងការប្រាក់ ច្រើនតែមានការប្រាក់ខ្ពស់ ដែលពេលខ្លះលើសពីសមត្ថិភាពរបស់អ្នកខ្ចីទៀតផង។
លោកបណ្ឌិត សួង ណយ អគ្គលេខាធិការរងចលនាភូមិមួយផលិតផលមួយនៃទីស្ដីការគណៈរដ្ឋមន្ត្រីបានមានប្រសាសន៍ថា លោកសង្កេតឃើញប្រជាកសិករមានតម្រូវការប្រើប្រាស់ថវិកាសម្រាប់ទិញជីកសិកម្ម ពង្រីកការដាំដុះរបស់ខ្លួន ឬទប់ទល់នឹងការខ្វះខាតណាមួយ។
លោកបណ្ឌិតបន្តថា ភាគច្រើនពួកគេខ្ចីអ្នកស្គាល់គ្នា អ្នកចងការប្រាក់ ឬបើកម្ចីធំល្មមអាចទៅខ្ចីពីគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ និងដំណាក់កាលមួយទៀតទើបទៅដល់ធនាគារ។
លោកបណ្ឌិត សួង ណយ បន្តថា៖
«ខ្ចីអ្នកចងការប្រាក់ជួនកាលក៏មានបញ្ហាដល់ពួកគាត់វិញ ចំណែកឯការខ្ចីគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុក៏មិនខុសដែរ ប៉ុន្តែការប្រាក់រៀងថ្លៃបន្តិច»។
ត្រង់ចំណុចនេះ អ្នកជំនាញរូបនេះបានពន្យល់បន្ថែមថា កម្ចីមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុមានភាពងាយស្រួល បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងធនាគារ ព្រោះតម្រូវការឯកសារមិនស្មុគស្មាញពេកសម្រាប់កសិករ រីឯធនាគារមានការប្រាក់ទាប ក៏បន្តែមានភាពតឹងរឹងលើឯកសារបញ្ចាំ ឬអ្នកធានាជាដើម។
បើទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី លោកបណ្ឌិតបានលើកទឹកចិត្តថា៖
«សម្រាប់ខ្ញុំ ខ្ញុំលើកទឹកចិត្តដល់បងប្អូនកសិករឱ្យប្រើប្រាស់កម្ចីពីធនាគារ បើសិនជាមានតម្រូវការលុយសម្រាប់ប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យកសិកម្ម រីឯឯកសារផ្សេងៗ បើទោះបីជាវាស្មុគស្មាញ ប៉ុន្តែនឹងមន្ត្រីរបស់គេចាំជួយពន្យល់ប្រាប់»។
យ៉ាងណាមិញ សម្រាប់កម្ចីតាមគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុក៏ជាជម្រើសមួយផងដែរ ព្រោះកម្ចីបែបនេះក៏ ជាកម្ចីផ្លូវការ គ្រាន់តែថាការប្រាក់ខ្ពស់ជាងធនាគារបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះ។
ដោយឡែក លោកបណ្ឌិតនៅតែអំពាវនាវដល់ប្រជាកសិករទូទាំងប្រទេសឱ្យចេះប្រើប្រាស់កម្ចីឱ្យត្រូវទៅតាមគោលដៅ ដែលមានន័យថាពួកគេត្រូវចេះរៀបចំផែនការក្នុងការប្រើប្រាស់កម្ចីទាំងនោះ ដើម្បីរកចំណូលត្រឡប់មកវិញ ជៀសវាងករណីយកកម្ចីមកប្រើប្រាស់ខុសគោលដៅ ហើយការយកកម្ចីទៅប្រើប្រាស់ខុសគោលដៅនេះហើយដែលនាំឱ្យកសិករធ្លាក់ចូលក្នុងវិបត្តិបំណុល ដោយមិនមានលទ្ធភាពសងត្រឡប់ទៅគេវិញ៕