បរទេស ៖ យោងទៅតាមប្រភពព័ត៌មានពី Weforum បានរាយការណ៍ថា ការទិញសម្លៀកបំពាក់កាន់តែច្រើននៅទូទាំងពិភពលោក បាន និងកំពុងធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់បរិស្ថាន ដោយសារការផលិតម៉ូដសំលៀកបំពាក់រួមចំណែកបាន ១០ ភាគរយនៃការបំភាយកាបូន ធ្វើឱ្យប្រភពទឹកស្ងួត និងមានការបំពុលប្រភពទឹក។

ចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០០មក ការផលិតសម្លៀកបំពាក់បានកើនឡើងទ្វេដង ដោយសារភាគច្រើនក្រុមហ៊ុនម៉ូដសម្លៀកបំពាក់នៅអឺរ៉ុបបានចេញខូលិកសិនយ៉ាងតិចចំនួនពីរនៅក្នុងមួយឆ្នាំៗ។ ម៉ាកមួយចំនួនបានបញ្ចេញខូលិកសិនច្រើនដូចជា ម៉ាក Zara បញ្ចេញខូលិកសិន ២៤ និង H&M ចេញខូលិកសិនចន្លោះពី ១២ ទៅ ១៦ ក្នុងមួយឆ្នាំៗ ។

អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ការបោះចោលសម្លៀក​បំពាក់​ស្មើនឹងឡានសំរាមមួយដែលពោរពេញទៅដោយសំលៀកបំពាក់ត្រូវបានដុត ឬបោះចោលក្នុងកន្លែងចាក់សំរាមរៀងរាល់វិនាទី។ វាយនភណ្ឌសម្លៀកបំពាក់ប្រហែល ៨៥ ភាគរយត្រូវបានចោលនៅកន្លែងចាក់សំរាមជារៀងរាល់ឆ្នាំ ខណៈដែលការបោកគក់សម្លៀកបំពាក់បានបញ្ជូនសារធាតុប្លាស្ទិក ឬបាក់តេរីផ្សេងៗ ៥០០ ០០០ តោនដែលស្មើនឹងដបប្លាស្ទិកចំនួន ៥០ ពាន់លានដបទៅក្នុងមហាសមុទ្រក្នុងមួយឆ្នាំៗដែលបង្កផលប៉ះពាល់ដ៏ខ្លាំងមកលើភពផែនដី។

សរសៃក្រណាត់ទាំងនោះភាគច្រើនមានសារធាតុ polyester ដែលជាប្លាស្ទិកមាននៅក្នុងសម្លៀកបំពាក់ប្រមាណ ៦០ ភាករយ ហើយការផលិតសារធាតុ polyester បញ្ចេញកាបូនច្រើនជាងកប្បាស ២ ទៅ ៣ ដង ហើយវាមិនអាចបំបែកនៅក្នុងមហាសមុទ្របាននោះទេ។

យោងទៅតាមប្រភពពីសហភាពអន្តរជាតិសម្រាប់ការអភិរក្សធម្មជាតិ (IUCN) បានប៉ាន់ប្រមាណថា ៣៥ ភាគរយនៃមីក្រូប្លាស្ទិកទាំងអស់មិនដែលខូចទ្រង់ទ្រាយជីវសាស្រ្តរបស់ពួកវានោះទេ ហើយពួកវារួមចំណែកនៃការបំពុលនៅក្នុងមហាសមុទ្ររហូតដល់ ៣១ ភាគរយ។  ប្រសិនបើវិស័យម៉ូដសម្លៀកបំពាក់នៅតែបន្តលើគន្លងបច្ចុប្បន្ន នោះការរួមចំណែកនៃថវិកាកាបូនអាចនឹងកើនឡើងដល់ ២៦ ភាគរយនៅឆ្នាំ២០៥០។

មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ឧស្សាហកម្ម​ម៉ូដសម្លៀកបំពាក់​ គឺ​ជា​អ្នក​ប្រើ​ប្រាស់​ទឹក​ធំ​ជាង​គេ​ទី​ពីរ​នៅ​ទូទាំង​ពិភពលោក។ ការផលិត​ខោ​ខូវប៊យ និង​អាវ​ដែល​ផលិត​ពី​រុក្ខជាតិ​ដូចជា កប្បាស ត្រូវការប្រើប្រាស់​ទឹក​ខ្លាំង។ វាត្រូវការទឹកប្រហែល ៧០០ លីត្រក្នុងការផលិតអាវកប្បាសមួយ ដែលស្មើនឹងមនុស្សម្នាក់ផឹកយ៉ាងហោចណាស់ប្រាំបីកែវក្នុងមួយថ្ងៃសម្រាប់រយៈពេល ៣ ឆ្នាំកន្លះ។​ មួយវិញទៀត ក្នុងការផលិតខោខូវប៊យមួយត្រូវការទឹកប្រហែល ២ ០០០ លីត្រ។ នៅប្រទេសអ៊ូសបេគីស្ថាន ការធ្វើកសិកម្មកប្បាសត្រូវការប្រើប្រាស់ទឹកយ៉ាងច្រើនពីសមុទ្រអារ៉ាល់ ដែលវារីងស្ងួត ប្រហែល ៥០ ឆ្នាំមកហើយ និងបានបន្សល់ទុកនូវវាលខ្សាច់ និងស្រះតូចៗមួយចំនួនតែប៉ុណ្ណោះ។ មួយវិញទៀត វាក៏បង្កជាបញ្ហាបំពុលប្រភពទឹកផងដែរ។ ការ​ជ្រលក់​ពណ៌​វាយនភ័ណ្ឌសម្លៀកបំពាក់ ​គឺ​ជា​ការ​បំពុល​ទឹក​ធំ​ជាង​គេ​ទី​ពីរ​របស់​ពិភពលោក ដោយសារ​ទឹក​ដែល​នៅ​សេសសល់​ពី​ដំណើរការ​ជ្រលក់​ពណ៌ហូរចូលទៅក្នុងប្រភពទឹក​ដូចជា ​សមុទ្រ ប្រឡាយ អូរ ឬ​ទន្លេ។ ដំណើរការនៃការជ្រលក់ពណ៌នេះប្រើប្រាស់ទឹកយ៉ងហោចណាស់ ស្មើរនឹងអាងហែលទឹកទំហំអូឡាំពិកមួយ។ សរុបមក ឧស្សាហកម្មម៉ូដអាចនឹងមានចំណែកក្នុងការបំពុលទឹកប្រហែល ២០ ភាគរយទូទាំងពិភពលោកនាពេលអនាគត៕