សហគមន៍អេកូទេសចរណ៍ផាត់សណ្ដាយ មានមូលដ្ឋានស្ថិតនៅក្នុងខេត្តកំពង់ធំ និងស្ថិតនៅលើផ្ទៃនៃបឹងទន្លេសាប។ សហគមន៍នេះចែកចេញជាភូមិចំនួន ៥ និងមានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅចំនួនជាង ១ពាន់គ្រួសារ ក្នុងនោះ ពលរដ្ឋ ៩០% ជាអ្នកប្រកបរបរនេសាទត្រី។

តាំងពីដើមមក ប្រជាជនក្នុងសហគមន៍នេះមានរបរនេសាទត្រី ជាមុខរបរគោលតែម្ដង។ ប៉ុន្តែ ដោយសារតែការនេសាទកាន់តែមានការកើនឡើងពីមួយឆ្នាំ ធនធានត្រីក៏ប្រឈមនឹងការខ្សត់ខ្សោយផងដែរ។

ដើម្បីស្រោចស្រង់ធនធានត្រីក្នុងបឹងទន្លេសាបឡើងវិញ ក្រសួង ស្ថាប័ន និងអង្គការនានា​បានព្យាយាម​បង្កើតជម្រើសមុខរបរឱ្យកាន់តែទូលំទូលាយដល់ប្រជាជនក្នុងសហគមន៍ឡើងវិញ។ ការធ្វើបែបនេះ មិនត្រឹមតែជួយបង្កើនសេដ្ឋកិច្ចមូលដ្ឋានប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ជួយលើសុខមាលភាពរបស់ពួកគេ ជាពិសេសកាត់បន្ថយនូវការបាត់បង់ការសិក្សារបស់កូនៗ ដែលតាមឪពុកម្ដាយទៅនេសាទ។

បើតាមលោក ហ៊ួត ស៊ីណាត ប្រធានកម្មវិធីសម្របសម្រួលជីវភាព FACT’s Livelihood Program Coordinator បានឱ្យដឹងថា៖

“ឥឡូវនេះសហគមន៍អាចរកចំណូលបានពីទេសចរណ៍ ដោយមួយ​ថ្ងៃទទួលបានភ្ញៀវជាមធ្យម ១០នាក់…តាមរយៈភ្ញៀវដែលចូលមកទស្សនានេះ ពួកគាត់អាចបើកទូក ដឹកភ្ញៀវ ធ្វើម្ហូបអាហារ និងបង្កើតផ្ទះស្នាក់ជាដើម”

លោកប្រធានកម្មវិធីសម្របសម្រួលជីវភាពដដែលនេះ បានបន្តឱ្យដឹងទៀតថា ភ្ញៀវដែលចូលទៅ​កម្សាន្ដនៅក្នុងសហគមន៍គឺមានទាំងភ្ញៀវខ្មែរ មានទាំងបរទេស ហើយមួយរយៈចុង​ក្រោយនេះ​ លោកសង្កេត​ឃើញថា ភ្ញៀវបរទេសហាក់មានចំនួនច្រើនគួរសម ដោយពួកគេមានការចាប់អារម្មណ៍ ទៅលើទីតាំងទេសចរណ៍ធម្មជាតិមួយនេះ។

យ៉ាងណាមិញ អ្វីដែលនៅជាបញ្ហា គឺភាគច្រើនភ្ញៀវទេសចរមិនសូវទទួលយកសេវាកម្មស្នាក់នៅនោះទេ ដោយហេតុថា មានការភ័យខ្លាចជាមួយនឹងរឿងអាកាសធាតុ ម្យ៉ាងទៀតវាមានភាពលំបាកក្នុងការ​បន្ទោរបង់ជាដើម។ ប៉ុន្តែនេះក៏មិនមែនមានន័យថា មិនមានអ្នកស្នាក់នៅសោះនោះទេ គឺមានដែរ គ្រាន់តែក្នុងចំនួនតិចតួច។

គួររំលឹកថា សហគមន៍នេះបានបង្កើតឡើងក្នុងឆ្នាំ ២០១៩ ហើយមកដល់ពេលនេះ វាបានក្លាយទៅ​ជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់សម្រាប់ប្រជាជនក្នុងការរកចំណូល។ ហើយដោយសារតែមុខរបរថ្មីនេះ បាននាំឱ្យការនេសាទមានការថយចុះប្រមាណជាពាក់កណ្ដាលហើយ ដោយពួកគេយកពេល​មកបម្រើការក្នុងវិស័យទេសចរណ៍​វិញ។

ក្រៅពីការបម្រើសេវាកម្មទេសចរណ៍ដោយផ្ទាល់ទៅ ប្រជាជនមួយចំនួនទៀតក៏បានបង្កើតផលិតផល ធ្វើពីដៃ ដោយប្រើប្រាស់វត្ថុធាតុដើមនៅក្នុងតំបន់ផ្ទាល់ដូចជា កាបូបធ្វើពីកំប្លោក វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ និងកែច្នៃត្រីដែលនេសាទបានធ្វើជា ត្រីងៀត ត្រីឆ្អើ ប្រហុក ផ្អកជាដើម៕